Lawfluencer Julia Mekkes: “Ik heb geen tijd om me druk te maken over wat mensen van me vinden”
Naast strafrechtadvocaat is Julia Mekkes (1992) succesvol ondernemer en influencer – een combinatie waarmee ze de klassieke beeldvorming rondom de advocatuur vrolijk op de schop gooit. Dat veel mensen een mening hebben over haar uiteenlopende rollen, interesseert Julia niet. “Juridisch werk is gewoon mensenwerk – ik heb niets met dat voetstuk waar advocaten vaak op gehesen worden.”
Iedereen droomt, maar slechts sommigen maken er werk van. Zo is Porsche bijvoorbeeld ontstaan uit de vastberaden zoektocht naar de ultieme sportwagen. Op Discovered gaan we op zoek naar de nieuwe generatie dromers en brengen de unieke verhalen over hun drive en daadkracht.
Ze besloot: dan maar knallen
Wie Julia spreekt, zal niet snel vermoeden dat ze er een bloeiende advocatenpraktijk, een goed beluisterde podcast, gewaardeerd presentatiewerk én een populair Instagram-account op nahoudt. Ontspannen en open legt ze uit dat het misschien wel precies dát talent is – het talent om haar schouders over dingen op te halen – wat maakt dat ze zoveel borden in de lucht kan houden.
“Mijn vrienden zeggen dat ze al moe worden als ze bij me binnenlopen, maar ik heb er zelf weinig last van”
“Het is er langzaam ingeslopen, dit drukke leven. Mijn ouders waren ook ondernemer – met 2 meubelwinkels in Amsterdam. Dat sprak me aan: het harde werken, maar ook de vrijheid om zelf je tijd in te delen, om steeds weer nieuwe dingen aan te pakken. Met social media begon ik al tijdens mijn studie, ik liet online zien hoe ik groeide in mijn vak: van student rechten naar advocaat stagiair, en daarna de stap naar een eigen kantoor. Dat ging allebei zo goed– mijn eigen kantoor én dat social media-deel, dat ik besloot: dan maar knallen, zodat ik het allemaal kan blijven doen. En ja, mijn vrienden zuchten soms dat ze al moe worden als ze bij me binnenlopen, maar ik heb er zelf weinig last van. Omdat ik goed kan plannen, denk ik. En ook omdat ik gewoon geen tijd heb om me druk te maken over wat mensen allemaal van me vinden (lacht).”
Veel bellen (met haar vader)
Julia’s week wordt in de allereerste plaats bepaald door de juridische zittingen die gepland staan – en die vaststaan, net als de gevangenisbezoeken die ze aflegt om met haar cliënten hun dossiers te bespreken. Dat haar dagen verder in geen enkel opzicht met elkaar te vergelijken zijn, vindt ze heerlijk. “Video’s maken voor mijn Instagram-account wissel ik af met podcast-opnamen met mijn vriendin Anke. Ik ren regelmatig langs op kantoor om een paar uur geconcentreerd in mijn dossiers te duiken, en ik sport zeker 3 keer per week – waaronder één vast boksklasje met mijn moeder. Woensdagavond is date night met mijn vriend. Alle tijd daartussen? Die is gevuld met onderweg zijn en met bellen, véél bellen, of dat nu met cliënten is of met mijn vader, die heel trots op me is en graag met me meedenkt."
“Soms roep ik de hulp in van een coach, zodat ik me nét wat sterker voel staan in de dingen die ik doe”
Vaak de jongste in de zaal
Julia is jong, en bijt zich soms in complexe en schrijnende zaken vast. Toch heeft ze maar weinig last van de zwaarte van haar werk. Zo nu en dan steekt er onzekerheid de kop op, maar die biedt ze het hoofd met haar arbeidsethos én alle ambities die ze nog heeft.
“Of het nu in mijn werk als advocaat is of als presentator; mensen betalen mij om iets goed voor ze te doen. Daarin wil ik niet falen, of mensen teleurstellen. En hoewel ik juridisch werk gewoon als bescheiden mensenwerk beschouw, en ik dus niets heb met het voetstuk waar advocaten vaak op gehesen worden, kan ik een rechtbank bij vlagen echt wel intimiderend vinden – zeker omdat ik vaak de jongste in de zaal ben. Het helpt me om te geloven in wat ik in huis heb, en natuurlijk om te zorgen dat ik altijd goed voorbereid ben. Soms roep ik de hulp in van een coach, zodat ik me nét wat sterker voel staan in de dingen die ik doe.”
“Het helpt me om te geloven in wat ik in huis heb”
Ondanks scheiding nog innig verbonden
Hoe Julia die toekomst voor zich ziet? “Nou, ik wil ontzettend graag moeder worden. Maar toen ik afgelopen week opstond, en er ’s nachts 2 cliënten waren opgepakt waar ik direct voor aan de slag moest, terwijl ik ook op weg was naar een zitting en ondertussen ik-weet-niet-hoeveel telefoontjes kreeg dacht ik wel: hoe moet ik dit doen met een kindje erbij? Dus daar denk ik nog over na, en ondertussen richt ik me op dromen die wat minder ingrijpend zijn. Zo zie ik mezelf ooit nog wel eens begrafenisondernemer worden, omdat ik écht denk dat dat een stuk liever, persoonlijker en stijlvoller kan. Maar goed, dat is pas voor over een jaar of 10. Het belangrijkste? Dat zijn mijn ouders: daar ben ik ontzettend dol op en wil ik veel tijd mee doorbrengen. Ondanks het feit dat ze gescheiden zijn, komen ze nog steeds bij elkaar over de vloer, en mijn vader eet zeker nog een paar keer per week mee bij mijn moeder. Dat we zo’n sterke driehoek zijn gebleven, dat we zo verbonden zijn – dat vind ik het meest waardevolle. De liefde die ik voel als ik bij mijn moeder aankom en haar heerlijke eten al door de voordeur heen ruik, en dan mijn vader zie die de deur voor me opendoet – dat maakt dat ik meteen ontspan, dat zorgt ervoor dat ik eigenlijk alles wel aankan.”
