Van meisjeskamer naar Hotel l’Europe: hoe Joyce Roll haar interieursdromen verwezenlijkt
Als kind richtte Joyce Roll (36) haar kamer al zelf in. Met weinig middelen stemde ze haar interieur af op één bijzondere vondst. Nu, als mede-eigenaar van bureau Nicemakers, ontwerpt ze samen met haar geliefde Dax Roll gracieuze interieurs voor hotels en particulieren. Droomde Joyce als kind van haar eigen bureau? ‘Ondernemen was gewoon de enige juiste optie.’ Hoe zelfstandig Joyce ook is in het verwezenlijken van haar dromen, ze kent het belang van rust en steunpilaren. ‘De moeilijke momenten, maar ook de fijne dingen kunnen delen met een ander, is voor mij essentieel om te kunnen genieten.’
Waar spreken we je op dit moment, Joyce?
In ons nieuwe kantoor aan de Stadhouderskade in Amsterdam, hier zitten we nu een maand. We hebben uitzicht op het Amstel Hotel. Deze plek biedt zoveel. We hebben na tien jaar verzamelen een speciale ruimte voor onze materialenbibliotheek kunnen aanleggen, een droom die uitkomt. Hiervoor werkten we een jaar vanuit suites van Hotel De L’Europe, waar we met ons team het hele hotelinterieur voor ontwierpen. Dax en ik hebben er zelfs overnacht. Het idee van op een vast kantoor werken vind ik stiekem achterhaald. Een goede ontwerper moet reizen en de wereld in zich opnemen, zo leer je culturen kennen en sferen toepassen.
Zag je jezelf als kind al ontwerper worden?
Toevallig vond ik laatst mijn vriendenboekje terug van toen ik zeven was. Onder de vraag ‘wat wil je worden?’ had ik, met veel spelfouten, interieurarchitect geschreven. Destijds zocht ik al meubels uit met mijn moeder. Had ik iets nieuws gevonden, dan moest mijn hele interieur erop worden afgestemd in kleur en stijl. Dan had ik een mooie stof gevonden en hing ik er een stukje van in de nis achter mijn bed. Mijn oma naaide veel van mijn kleding met zelfgekozen stoffen. Ik leerde met weinig een groots effect creëren. Dat principe gebruik ik eigenlijk nog steeds.
Wanneer begon je meisjesdroom werkelijkheid te worden?
Ik ontdekte al vroeg hoe ongeschikt ik was voor negen-tot-vijf en een baas. Tijdens mijn eerste baan bij een interieurbureau kreeg ik een dikke vette burn-out. Het was het beste dat me kon gebeuren, want ik besefte dat ik veel dingen tegen mijn zin aan het doen was. Ik heb nooit bewust voor ondernemen gekozen, het was gewoon de enige juist optie. Dax en ik woonden destijds al samen en hij motiveerde me om eigen projecten aan te nemen. Hij werkte nog in de mode, maar dacht ‘s avonds met me mee over de ontwerpen. Tijdens een zondag op een antiekmarkt in Haarlem gingen we samen op zoek naar nieuwe vondsten, we kozen precies dezelfde dingen uit en hadden gelijkaardige ideeën over wat we met de vondsten konden doen. Het was crisistijd, vrienden van ons kochten horecaruimtes op en vroegen mij deze in te richten. Dax haakte aan en toen kwam alles in stroomversnelling. Voor we het wisten hadden we The Hoxton Hotel als opdrachtgever.
Jullie zijn uitgegroeid tot een bedrijf met eigen team. Wat maakt Nicemakers anders dan andere bureaus?
Moeilijke vraag. Wat we ontwerpen hangt sterk af van voor wie we dat doen. Ik denk dat wat ons uniek maakt, is dat we het onszelf niet gemakkelijk maken. Oude dingen herhalen werkt niet. Ons werk is nooit copy-paste.
Hoe ga je te werk voor een opdrachtgever?
De klik is het allerbelangrijkste. We realiseren iemands dromen, sommige mensen weten alleen niet precies hoe hun dromen eruit zien. Het is een kwestie van je inleven en een band opbouwen met de opdrachtgever. Een van leukste projecten die we ooit hebben gedaan – een penthouse in Maastricht – was er een waar we haast complete vrijheid kregen. Ze vertrouwden ons, remden ons niet af, maar moedigden ons aan. We waren projecten gewend waar budgetten limieten opwerpen, net zoals toen ik vroeger mijn slaapkamer ontwierp. Maar bij deze klus vielen ze voor het eerst weg. Een prachtige ervaring.
Heb je nog dromen over die je werkelijkheid wil maken?
Ik wil toewerken naar een eigen verlichtingslijn. Bij Nicemakers houden we van mooie schemer- en tafellampen. Vaak verzamelen we items om mee in te richten, maar deze collectie zal gebaseerd zijn op dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn, maar we nooit kunnen vinden. Sowieso is licht essentieel in hoe wij ontwerpen. Daarom zou ik het liefst meer projecten in de zon doen. Dax en ik houden van de Spaanse en Italiaanse mediterrane sfeer en functioneren goed in de warmte. We doen nu een project in Barcelona, maar zouden daar ook graag in de natuur werken.
Is de natuur een inspiratiebron?
Natuur doet de ruis wegvallen. Ik ben in verwachting en heb gemerkt hoeveel essentiële rust de natuur biedt. Er gebeurt van alles in je lichaam als je zwanger bent. Wij hebben een huis in het bos en daar alleen-zijn zorgt voor warmte in mijn lijf en dat brengt helderheid. Het helpt me beter aanvoelen welke keuzes een project nodig heeft.
'We realiseren iemands dromen, sommige mensen weten alleen niet precies hoe hun dromen eruit zien.'
Denk je dat je ook alleen aan een onderneming zou zijn begonnen?
Als ik Dax niet was tegengekomen, was ik waarschijnlijk gaan freelancen. Zonder hem had ik nooit een team gebouwd zoals dat van Nicemakers. De grootsheid had ik wel durven dragen, maar niet de complexiteit. Met Dax kan ik sparren. De moeilijke momenten, maar ook de fijne dingen kunnen delen met een ander is voor mij essentieel om te kunnen genieten.
