Van corporate naar canvas: het geluk na een ongeluk van kunstenares Marit Harte
De 3D-schilderijen, sculpturen en spiegels van Marit Harte hangen over de hele wereld en ze heeft tienduizenden volgers op Instagram. En dat alles terwijl ze niet zo lang geleden gewoon een goede ‘kantoorbaan’ had. Na een heftige val in de bergen zegde Marit Harte die baan op en ging ze volledig voor het kunstenaarsbestaan. “Het eerste half jaar was echt 3 keer drama.”
by Porsche
Iedereen droomt, maar slechts sommigen maken er werk van. Zo is Porsche bijvoorbeeld ontstaan uit de vastberaden zoektocht naar de ultieme sportwagen. Op Discovered gaan we op zoek naar de nieuwe generatie dromers en brengen de unieke verhalen over hun drive en daadkracht.
Met snelle lichte streken, haalt Marit Harte (1995) haar kwast over het kunstwerk. De lage herfstzon valt naar binnen in haar atelier naast het Fort bij Veldhuis. “Dit was de voormalige fortwachterswoning. Toen ik hier met mijn vriend kwam wonen, was het echt een spookhuis. We hebben maandenlang heel hard geklust, soms met wel 10 man tegelijk.” Inmiddels is het af. Ze kijkt tevreden om zich heen. “Het is zó’n mooie plek, middenin de natuur; mijn grootste inspiratiebron.”
Het is vreemdgenoeg wel een beetje dankzij die natuur dat Marit nu fulltime kunstenares is. “Ik werkte in de modewereld, had een drukke, weinig creatieve baan op het hoofdkantoor van &Other Stories (H&M Group) in Stockholm. Maar toen ik in 2022 op vakantie op een bergpad uitgleed, meters naar beneden viel en daarna maanden moest herstellen, realiseerde ik me: dit werk is niet waar ik gelukkig van word.” Marit maakt op dat moment al hobbymatig kunstwerken naast haar vaste baan en besluit zich te storten op waar ze het meest plezier uit haalt: kunst maken.
Wonen in een schuur
“Het eerste half jaar was echt 3 keer drama op financieel gebied!” Ze lacht: “Gelukkig waren we bewust in de schuur van mijn schoonouders gaan wonen.” Naast de materialen die ze koopt met de opbrengsten van hobbymatig verkochte werken, opent ze een zakelijke rekening met amper startkapitaal. Door deel te nemen aan beurzen, een website te laten bouwen en een eerste atelier in te richten, houdt ze weinig over.
“Het eerste jaar was echt 3 keer drama op financieel gebied”
“Elke keer als ik iets verkocht, kon ik weer nieuwe materialen kopen en investeringen doen. Ik verdiende wel geld, maar hield er niks aan over.” In het tweede halfjaar als fulltime kunstenares, eind 2022, komt het kantelpunt en begint het financieel te lonen. Ze organiseert in 2023 een grote solo-expositie in Amsterdam. “Die sloeg heel erg aan. Maar ook mijn samenwerkingen, wereldwijde groei op social media en Open Atelier dagen zorgde voor veel exposure.” Ze drukt met haar duim ondertussen nog wat klei op het doek. “Ik kan er nu volledig van leven. Zonder subsidies, fondsen of investeerders. Ik heb altijd alles op eigen kracht gedaan. Een van de eerste vragen die ik meestal van mensen krijg, is of ik van mijn kunst rond kan komen. Ik ben er trots op dat ik daar volmondig ja op kan zeggen. Het eerste halfjaar was pittig, maar inmiddels verdien ik meer dan toen ik nog een corporate baan had.”
“Kunst maken is één ding, maar het aan de man brengen is bijna een tweede fulltime job”
Angst voor afwijzing
Maar liefst 80 procent van haar initiële verkopen komen via social media. “Kunst maken is één ding, maar het aan de man brengen is bijna een tweede fulltime job.” Marit veegt haar handen af aan haar overall en legt haar kwast neer. “Mensen leggen het eerste contact met mij vaak via Instagram, maar voor ze daadwerkelijk overgaan tot de aankoop van een kunstwerk zijn we meerdere gesprekken verder. Het is een heel proces, maar ik haal veel plezier uit dat contact. Ik krijg dan een steeds beter beeld van de persoon bij wie mijn werk straks komt te hangen.” Bij werk in opdracht komt dat met de nodige stress. “Het moment dat ik iets moet laten zien wat speciaal voor iemand gemaakt is, vind ik enorm spannend. Het is voor mij een van de aller engste dingen om te moeten doen. Zo van: tadáaaaaa! En dan wachten op die reactie. Ik ben altijd bang voor afwijzing, dat iemand het niet mooi vindt. Of erger nog: dat ze daar niet eerlijk voor uit komen en je iemand dus echt met iets opzadelt. Iedere keer opnieuw dat moment aangaan blijft een ding. Ik weet niet of dat ooit overgaat. Vooralsnog heb ik enkel lovende reacties mogen ontvangen. De kick die ik krijg van de blijdschap op de gezichten van mijn klanten, gloeit altijd heel lang na.”
Natuur als inspiratiebron
De zon is ondertussen half achter een wolk verdwenen en dat zorgt voor veranderende lichtomstandigheden. Marit draait het doek op de tafel een kwartslag. “Hoe licht valt is heel erg bepalend voor mijn kunst omdat ik in 3D werk,” legt ze uit. “Gedurende de dag krijgt zo’n doek een heel ander karakter afhankelijk van hoe en waar de zon staat.” Gelaagdheid is haar handelsmerk en komt terug in al haar kunst. “De natuur is mijn grootste inspiratiebron. Dat kunnen hele kleine dingen zijn zoals een stukje mos, maar ook grotere elementen zoals een woeste zee. Dat stukje inspiratie vindt vooral buiten plaats. Vervolgens maak ik met invloeden van mode, wetenschap en muziek een vertaalslag naar het abstracte en hoe mijn kunstwerk er uit komt te zien. Dat proces vindt vooral binnen plaats, voornamelijk in mijn hoofd.” De uitwerkfase is er een van vrijheid en bijsturen. “Ik ga heel experimenteel te werk, maak zelden een schets. Het liefst begin ik groot en dan zie ik wel waar het schip strandt. Dankzij die gelaagdheid kan ik tijdens het proces ook altijd van koers veranderen.”
De beste vorm van zelfliefde is nee zeggen, dat geldt zowel voor werk als privé”
Creatieve onrust
Ruimte en rust zijn voor dat creatieve proces essentieel, maar toch is het juist dat laatste dat ze soms maar moeilijk kan vinden. “De plek waar ik nu mijn atelier heb, helpt al enorm, maar ik vind het nog altijd moeilijk om mezelf rust te gunnen. Ieder moment dat ik niets doe, voelt alsof ik een kans misloop. Ik verwacht heel veel van mezelf, aan nieuwe ideeën ben ik het liefst gisteren al begonnen. Dat haastige en snelle heeft me veel gebracht, want dankzij het harde werken heb ik veel bereikt, maar als ik in dit tempo bezig blijf, word ik niet oud.” Ironisch genoeg is dat precies waarom ze 3 jaar geleden de corporate wereld verliet. “Ik ben uit die rat race gestapt met als uitgangspunt om meer van het leven te gaan genieten en vervolgens creëer ik mijn eigen rat race.” Ze kijkt om zich heen. “Nu de verbouwing er op zit, wil ik meer in het hier en nu gaan leven. Kritischer kijken naar mijn prioriteiten en niet overal meer ja op zeggen. De beste vorm van zelfliefde is nee zeggen, dat geldt zowel voor werk als privé.”
Toekomstdromen
Een van de dingen die Marit meer wil gaan doen, is mensen ontvangen in haar atelier. “Daar kijk ik het meest naar uit. Het is maar een half uur van de stad, mensen kunnen hier echt komen om te verbinden. Een merk kan hier bijvoorbeeld een productlancering doen of iemand kan hier in alle rust zijn/haar boek schrijven. Ik wil deze plek graag delen met anderen.” Haar allergrootste droom? Ze denkt even na. Dan: “Eigenlijk is die al uitgekomen, maar dat klinkt een beetje saai hè? Maar als ik het dan iets ambitieuzer maak: een grote solo-expositie in 2025 in een wereldstad lijkt me fantastisch. Die staat wel als stip op de horizon. Ik droom groot, maar nooit te ver vooruit!”