Suzanne Schulting: “Wil je iets bereiken, dan weet je dat de weg ernaartoe niet altijd makkelijk gaat zijn”

Hard schaatsen en winnen, daar draait het om in het leven van leading lady in het shorttrack Suzanne Schulting. Ze traint 2 keer per dag, 6 dagen in de week en komt net terug uit Italië: “Fietsen en krachttraining”. Zo middenin het schaatsseizoen is er nauwelijks tijd voor interviews, maar onderweg naar ‘haar’ Heerenveen in haar - toepasselijk - frozenblauwe Porsche Macan vertelt ze: “Het gevoel van winnen wil ik telkens opnieuw creëren: het euforische moment, de beloning na hard werken. Ook de route ernaartoe motiveert, met het breken van records tijdens trainingen. Je wil jezelf telkens verbeteren, maar uiteindelijk doe je het voor die overwinning.”

Succes op de langebaan

Om te kunnen blijven winnen, switcht ze dit jaar noodgedwongen van discipline. Na een enkelbreuk besluit ze haar geluk te beproeven op de langebaan, waar ze geen last heeft van haar enkel. Met instant succes. Tijdens de wereldbekerwedstrijden in Beijing wint ze dit seizoen zilver op de 500 meter. “Het is een bijzondere medaille, omdat het mijn eerste langebaanoverwinning is,” vertelt Schulting. Een kantelpunt in haar carrière en hét bewijs dat deze vrouw álles kan. “Ik vind het ook gaaf en bijzonder dat ik na successen in shorttrack ook hier een medaille haal. Dat had ik helemaal niet verwacht. Het is een fijne verzekering dat ik het hier ook kan waarmaken,” zegt Schulting. 

De gebroken enkel was naar eigen zeggen vooral mentaal zwaar, zeker na een eerdere revalidatie van een vermoeidheidsvirus waardoor de sporter er een paar jaar uit lag. Toch heeft Schulting geen moment aan stoppen gedacht: “Ik wist: als ik heel hard ga werken aan mijn herstel, dan kan ik terugkomen op mijn oude niveau en zelfs beter worden. Ik voel me op dit moment fysiek superfit en word ook steeds fitter. Ik groei, dat is een fijn gevoel. Ik ben niet het type dat blijft miepen, dat zit niet in mij. Het is hoe mijn ouders mij hebben opgevoed.” 

Als Schulting als kind gaat shorttracken, staat ze niet direct te springen om wedstrijden te rijden. De baan is niet zonder risico: meerdere rijders om je heen, met scherpe ijzers die dicht langs je hoofd en lijf scheren. Als kind vond ze de wedstrijden spannend en had ze naar eigen zeggen een zetje van haar ouders nodig. “Ik weet niet of ik onbevreesd ben, maar je groeit wel in de sport. Als je angstig bent, dan moet je niet van start gaan in het shorttrack. Ik ben een voorstander van sterke vrouwen en vind het leuk als mensen mij zo zien. Ik zie het als waardering.”

IJzeren wil tot winnen

Op haar 21e heeft Schulting al alles gewonnen wat er te winnen valt in haar sport. Haar Olympisch debuut maakte ze tijdens de Spelen van Pyeongchang, waar ze direct twee medailles veroverde. Samen met haar team behaalde ze een spectaculaire bronzen medaille op de relay, maar het absolute hoogtepunt was haar gouden race op de 1000 meter – het eerste shorttrackgoud ooit voor Nederland. Bij WK’s en EK’s schitterde Suzanne eveneens, met individuele gouden medailles en allround wereldtitels in 2019 en 2021. In 2018 werd ze uitgeroepen tot Sportvrouw van het Jaar. Op de Olympische Spelen in Beijing in 2022 wist ze haar titels te behouden én uit te breiden met 2 keer goud, 1 keer zilver en 1 keer brons.

Schulting lacht als ze terugblikt op hoe iedereen in 2022 verwachtte dat ze Olympisch goud zou winnen en ze het nog flikte ook. Heeft ze minder te verliezen nu iedere winst er eentje extra is? Schulting: “Nee, ik heb juist méér te verliezen, omdat je van jezelf verwacht dat je wint. Ik zit mezelf regelmatig in de weg, omdat ik wil voldoen aan mijn eigen verwachtingspatroon. Mijn valkuil is dat ik soms te graag wil, dat kan ook tot negatieve prestaties leiden. De focus ligt dus op taakgericht blijven.”

Dromen over goud

Uiteindelijk is het ultieme doel voor de sporter de Spelen. Volgend seizoen moet het gaan gebeuren, dan wil ze weer kunnen shorttracken. Ze is nuchter over wat het van haar vraagt: “Hoe moeilijk is het om goud op de Olympische Spelen te behalen? Ja, lastig. Wil je iets bereiken, dan weet je dat de weg ernaartoe niet altijd makkelijk gaat zijn. Dat geldt ook voor mensen in het bedrijfsleven. Topsport vraagt maximale inzet van mij, maar het gaat voor mij ook vanzelf. Ik leef een heel mooi en bevoorrecht leven. Als ik buiten het seizoen 2 keer op stap ga met vriendinnen, heb ik dat ook wel weer gezien. Natuurlijk heb ik soms geen zin om naar een training te gaan of ben ik moe, maar uiteindelijk levert het me meer op dan dat het van mij vraagt.” 

Dat bij het schaatsen steeds meer ondernemerschap bij komt kijken, mede dankzij bijna een miljoen volgers op Instagram, vindt ze bijzaak. “Ik vind het belangrijk dat ik op sociale media, tv, of waar dan ook niet een act van mezelf ben. Dat is ook ondernemerschap, want uiteindelijk verkoop ik het merk Suzanne Schulting. Buiten het schaatsen en de medailles, is er niet veel ruimte om nog andere dingen op te pakken.”

Commercieel team

Toch droomt Schulting van het opzetten van haar eigen commerciële shorttrack-ploeg. Ongeacht of ze daar zelf wel of geen schaatser in is. Met een commerciële ploeg hoopt ze de sport nog groter te maken. “Ik zie veel groeimogelijkheden, ook op commercieel vlak,” zegt Schulting enthousiast en in rap tempo. “In de nationale selectie zitten nu 18 atleten, dames en heren gemixt. Op een gegeven moment kunnen er niet meer mensen in zo’n ploeg. Met een commerciële ploeg ernaast heb je de mogelijkheid om het nationale niveau omhoog te krikken. Er zijn op dit moment veel atleten binnen de ploeg die helemaal geen inkomen hebben. Jonge sporters die moeten terugvallen op hun ouders. Als je net als ik zoveel traint en continu van huis bent, mag daar best een inkomen tegenover staan. In ieder geval het minimale. Dat is op dit moment niet aan de orde en daar stoor ik me mateloos aan. Zo’n sportbedrijf trekken, dat ambieer ik dus wel.”